Η «Τόσκα» του Νίκου Πετρόπουλου, ήταν ανέκαθεν μία από τις πιο επιτυχημένες παραγωγές της ΕΛΣ. Η σκηνοθεσία επηρεασμένη από την αισθητική του «φιλμ νουάρ» με εκπληκτικά μαυρόασπρα σκηνικά, στην μεγάλη σκηνή της Αίθουσας Τριάντη έδειχναν πολύ εντυπωσιακά. Το σκηνικό , ιδιαίτερα στην τελευταία Πράξη θύμιζε εξπρεσιονιστικές ταινίες της δεκαετίας του 20,κάτι που ταίριαζε με την όλη αισθητική της παράστασης που κινήθηκε σε υψηλά επίπεδα. Όπως πάντα ο Ν. Πετρόπουλος με την σκηνοθετική του μπαγκέτα μας μετέφερε σε έναν μαγικό κόσμο.
Στο φωνητικό επίπεδο τα πράγματα κινήθηκαν σε ανόμοια επίπεδα.
Η Α! Διανομή (16/1) , ήταν ανομοιογενής. Η Τ. Καρούζο μπορεί να διαθέτει μια λυρική φωνή, με όμορφο χρώμα, όμως η Τόσκα σαν ρόλος είναι έξω από τις δυνατότητές της. Το τραγούδι της ήταν νευρικό, χωρίς λυρικές εξάρσεις, και έδειχνε να φτάνει τη φωνή στα απόλυτα όριά της. Ο Σ. Νήλ, που είχαμε δει και στο Ηρώδειο στην «Αίντα» ήταν ένας λυρικοδραματικός Καβαραντόσσι, με μεστή δυνατή φωνή, η καλύτερη ίσως παρουσία της βραδιάς. Πολύ καλός και ο Δ.Πλατανιάς στον ρόλο του Σκάρπια . Η φωνή του με τον καιρό αποκτά όγκο και ένταση, και είναι σίγουρο πως θα φθάσει σε πολύ υψηλά επίπεδα. Η Ορχήστρα και η Χορωδία της ΕΛΣ έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους σε μια καλή αλλά συμβατική ερμηνεία.
Τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά στην Β! Διανομή (18/1) όπου νόμιζε κανείς πως άκουγε ένα τελείως διαφορετικό έργο. Θεωρώ πως η παράσταση αυτής της βραδιάς θα μείνει ιστορική. Αρχίζοντας πρώτα με την μοναδική ερμηνεία της Τ.Κοστέα που με μια λυρική , ευέλικτη αισθησιακή φωνή, τραγούδησε τον ρόλο της Τόσκα άψογα. Ήταν μια πραγματική αποκάλυψη , ιδιαίτερα στην μεγάλη της άρια όπου έφερε δάκρυα στα μάτια πολλών θεατών. Εξαιρετικός και ο Ρ.Πελιτζάρι στον ρόλο του Καβαραντόσσι, με μια φωνή που θύμιζε τον Καρρέρας στα νιάτα του, ενώ ο Σκάρπια του Α.Γκατζάλε ήταν υποδειγματικός τόσο σε φωνητικό όσο και σε δραματικό επίπεδο. Με την πρώτη του φράση στην εκκλησία ένοιωθε κανείς την γοητεία και τον μαγνητισμό που μπορεί να διαθέτει αυτό το πρόσωπο, αλλά και τον διαστροφικό του χαρακτήρα.
Έβλεπε κανείς πως αυτή η διανομή είχε δουλέψει και δέσει πολύ περισσότερο από την πρώτη, ήταν μια παράσταση όπου όλοι οι συντελεστές ακόμα και οι πιο μικροί ρόλοι (Ο εξαιρετικός Τ.Αποστόλου ως Αντζελόττι, ο απολαυστικός Χ.Σταμπόγλης ως νεωκόρος, ο Π.Σαμψάκης και ο Φ.Δελλατόλας ως οι έμπιστοι του Σκάρπια και ο γνωστός μας Χ.Αμβράζης ως δεσμοφύλακας), έδωσαν σάρκα και οστά σε μια μοναδική παράσταση.
Ο Λουκάς Καρυτινός διηύθυνε με σίγουρο χέρι και δραματικές εξάρσεις όπως και τα λυρικά περάσματα της παρτιτούρας, δίνοντάς μας μια υπέροχη ερμηνεία.
ΑΛΕΞΗΣ ΣΠΑΝΙΔΗΣ
.gif)